karanlıklarıma gülümseyen GÜNEŞİİMMMM...

''Sen; karanlıklarıma gülümseyen GÜNEŞİMMM, acılarımda sığındığım nefesimmm,
gülümsediğimde gamzelerimsin:)Yine güneşin üzerine zifiri karanlıklara örtüldüğü gecelerden sesleniyorum
sana...Yıldızların geceye, sevdanın yüreğime vurduğu saatlerdeyim yine..Üç
duvar ve duvarlara sinmiş yalnızlık..İçimde sensizlik yalpalıyor
sessizliği...Ürperiyorum sokağımı işgal eden ayazlardan.Acıların bağdaş
kurup oturmuş yalnızlıklarda dayanma sebebin olan gülüşümden seni mahrum
etmekten korkuyorum...Sana sığınıyorum..Göz çukurlarının altındaki ince
cizgilere sığınıyorum... Yüreğimi sana bırakıyorum...Gece değil gözlerinde yaşanan...Sanki sıcak bir deniz gibi gözlerindeki nem....Bırak ne olur yüreğinden nefes alayım kurak topraklarıma...Bir dem cekeyim hücrelerinin ateşe vurduğu saatlerde..Ve karanlıklar üzerime cullanmadan gözlerindeki güneşi sereyim
karanlıklarıma.Yağmurların fırtınalara sarılmadan ben yüreğindeki Cennete
gireyim..Hadi ellerini uzat...Yıldızlarin icinde yeniden doğalim
....Ummanların derinliklerini korkutmasin seni...Yıldızlara kapat o gülen
gözlerini. Bu sabah açmıcam perdeleri gül yüreklim..Yüreğimde" GÜNEŞİMMM" olmuşken yüreğin, karanlıklara gülümsüyorum bir cocuk misali...Gülüşümde doğan GÜNEŞİMMM varken baharlara küskünlügümü ilan ediyorum....Bırak acıların ecel tarlam olsun...Gözyaşların ise son nefesim..Kücücük ellerimle gecelerin koynunda ıslattığın gözbebeklerini silemesem de bırak yüregindeki tüm umutları bir nefes diye içime cekeyim...Aslında bir özür borcluyum
sana....Gözyaşlarından düşen her damlayı yüreğimle öpemediğim icin... 
Yüreğine düşen sızıları ve sancıları söküyorum ellerimle...Gözlerini ıslatan
yağmurlarla kavgalardayım..Aldırma gömleğimin kan revan icinde
olduğuna...Bırak aksın canımdaki nefesim yollarına...Aksın ki gönül
bahcendeki kuru toprakları kanımla ıslansın...Sen uyurken geceleri, ben sana
gelmekteyim...Saçlarını çözüyorum kırmızı tokalarından, her teline
yıldızları giydirmek için!!Nefesini geceye bıraktığın dudaklarindan bir
dem sıcaklık alıyorum..Ne olur kızma , seni öpmek icin değil ; kuruyan
dudaklarıma Cennetin mis kokan nehirlerini bırakmak icin...
Ve bir gün karanlıklarda kalırsam, gözlerindeki güneşi giydirecegim
gözlerime...Bir gün ayazlarin icinde uykusuzluğa isyan edersem, yüreğindeki
Cennetin en güzel bahcesine uzanıp huzuru doldurucağım gecelerime...Sen "
hasretini ve umudunu " ektiğin ciceğe ben her gün yüreğimin denizlerinden
sevdamı bosaltacağım...Ektigin cicege dokunduğun her an ben uzaklardan senin icin bir beyaz güvercin kanatlandıracam..Kanatlarında yüreğim, gözlerindede güleşümün olduğu..
Hadi, uyu bak birazdan sabah olacak...Gözlerini kapat..Sanma ki ben
seninle uyuyacam..Sen uyudugun zaman kirpiklerine gökkusagın en güzel
renklerini dikmekle uğraşmalıyım..Ve ki sen güneşe gözlerini açtığında ben
karanlıklarda sana ve yüreğimdeki günahlarına yanıyor olacağım..Ve sen
baharlara gülümserken, acılarla yaralanmış bedenime yüreğimin sevda
elbiselerini giydirecegim....Korkma, sancılarından...Gözlerini kapat
sen...Gözlerini güneşe açtığında ben olmayacam yanında..Ama ruhunun en derinlerinde sana yaşıyor olacağım....
" Sen ki gül yüreklim;
Karanlıklarıma gülümseyen GÜNEŞİMMM,
Acılarımda sığındığım NEFESİMMM,
Gülümsediğimde gamzelerimsin...
Hadi gözlerini kapat yıldızlara.
Ve ben, gözlerindeki Cennetin icinde NEFES alıyor olacağım..''
                                                         
                                                                  Taygun BABAYİĞİT